Ολιβιέ Μπεζανσνό (Olivier Besancenot), υποψήφιος πρόεδρος της Κομμουνιστικής Επαναστατικής Λίγκας

«Δεν στηρίζω Ρουαγιάλ, καταψηφίζω Σαρκοζί!»

Αμέσως μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων του πρώτου γύρου, κανένα από τα κόμματα της ριζοσπαστικής αριστεράς δεν δίστασε να δώσει τη στήριξή του στη Σεγκολέν Ρουαγιάλ. Ανεξάρτητα από το αν συμφωνεί ή όχι με την πολιτική της, ο δρόμος είναι ξεκάθαρος.

Δύσκολα θα γινόταν αυτό στη χώρα μας. Ακούσαμε μάλιστα από τον εκπρόσωπο του ΚΚΕ, στο αφιέρωμα της ΝΕΤ την περασμένη Κυριακή, να λέει ότι το ΚΚΓ δεν πήγε καλά γιατί έχει απομακρυνθεί από τις αληθινές αξίες του κομουνισμού! Παρ’ όλο, πάντως, που το ΚΚΓ έκανε την καλύτερη εκστρατεία και εξέφρασε τις πιο ολοκληρωμένες προτάσεις, το ποσοστό του ήταν πολύ χαμηλό.

Αντίθετα, ο εκπρόσωπος της τροτσκιστικής Κομουνιστικής Επαναστατικής Λίγκας (ο οποίος μάλιστα προέρχεται από την ηγετική ομάδα που έχει ξεκάθαρο μέτωπο εναντίον του ΚΚΓ), Ολιβιέ Μπεζανσνό αύξησε τους ψήφους του σε απόλυτους αριθμούς και αναδείχτηκε δεύτερος από αριστερά μετά τη Ρουαγιάλ.

Γι’ αυτό λοιπόν διαλέξαμε να του μιλήσουμε και να εξετάσουμε το «φαινόμενο» από κοντά. Είχε ήδη επιστρέψει στη δουλειά του (είναι ταχυδρόμος) αφού η άδεια που είχε πάρει για τις εκλογές έληξε. Μέσω της «Κ.Ε.» κάλεσε τους 1,5 εκατ. ψηφοφόρους του να συμμετάσχουν σε κοινό μέτωπο «εναντίον της σκληρής δεξιάς του Σαρκοζί» στο β' γύρο .

Η ριζοσπαστική αριστερά υπέστη σημαντική ήττα. Για ποιους λόγους δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει τη θεωρία της «χρήσιμης ψήφου»;
Ο βαθμός συμμετοχής που έσπασε κάθε ρεκόρ (εδώ και χρόνια, η αποχή αυξανόταν) καθώς και το ποσοστό της Σ. Ρουαγιάλ, δείχνουν το εύρος της επιτυχίας της θεωρίας της «χρήσιμης ψήφου». Δύο βασικά στοιχεία εξηγούν αυτή την κατάσταση: η απελπισία των λαϊκών στρωμάτων έπειτα από πέντε χρόνια δεξιάς διακυβέρνησης και η κοινή επιθυμία μεγάλης μερίδας των ψηφοφόρων να αποφευχθεί μία «νέα 21η Απριλίου», όπως συνέβη το 2002 που ο υποψήφιος της παραδοσιακής αριστεράς (Σοσιαλιστικό Κόμμα) αποδεκατίστηκε προς όφελος της άκρας δεξιάς. Στις συναντήσεις που είχα κατά τη διάρκεια της εκστρατείας, πολλοί μου είπαν: «Αν ψήφιζα με την καρδιά μου, θα ψήφιζα εσένα. Με τη λογική, όμως, πρέπει να ψηφίσω τη Ρουαγιάλ για να περάσει στο δεύτερο γύρο». Ηταν εξαιρετικά δύσκολο να αντισταθούμε στην πίεση που δέχθηκαν όλα τα κόμματα που βρίσκονται αριστερά του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Η Κομμουνιστική Επαναστατική Λίγκα (LCR) ήταν η μόνη που κάπως τα κατάφερε: είχαμε το ίδιο ποσοστό με το 2002 (4,1% αντί για 4,25%), που σημαίνει ενάμισι εκατομμύριο ψήφους, δηλαδή 290.000 παραπάνω! Να πω, όμως, ότι η LCR είναι η δεύτερη δύναμη της αριστεράς, είναι ένα βήμα που η κοινή λογική μ' εμποδίζει να κάνω!

Αυτή η ήττα θα μπορούσε να αποτελέσει έναυσμα για τη συνεργασία μεταξύ αυτών των κομμάτων;
Για τη LCR, το στοίχημα είναι να συνενώσει όλους όσοι θέλουν να αντισταθούν στην επίθεση του MEDEF (του «συνδικάτου» των αφεντικών) και στη σκληρή δεξιά που αντιπροσωπεύει ο Σαρκοζί. Ομως, για να είναι αποτελεσματική η αντίσταση, πρέπει να προτείνει μέτρα που θα δώσουν λύσεις, θα επιβάλουν την ανακατανομή του πλούτου και θα αντιταχθούν στην απόλυτη εξουσία των διευθυντικών στελεχών και των μετόχων. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει παρά σε απόλυτη ανεξαρτησία από το Σ.Κ. Αυτό, άλλωστε, εμπόδισε την ενιαία εκστρατεία με κοινό υποψήφιο της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Το κύριο εμπόδιο ήρθε από την πλευρά του ΚΚΓ, το οποίο επιχείρησε από τη μία να κάνει την προεκλογική εκστρατεία συνέχεια εκείνης του «όχι» στο ευρωπαϊκό σύνταγμα και από την άλλη να κρατήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο για συμφωνίες με το Σ.Κ. Μια πολιτική συνεργασία ωστόσο, -όπως οι δεσμοί μεταξύ κομμάτων και οι εκλογικές συμμαχίες-, προϋποθέτει ότι τα θεμελιώδη αυτά πολιτικά ζητήματα, δηλαδή η συμφωνία για τα αντικαπιταλιστικά μέτρα και για τη διατήρηση της ανεξαρτησίας σε σχέση με το Σ.Κ., θα έχουν ξεκαθαρίσει.

Είχατε το καλύτερο αποτέλεσμα από τα κόμματα της ριζοσπαστικής αριστεράς. Ακούγεται ότι αυτό οφείλεται στη δική σας προσωπικότητα. Αληθεύει ή οφείλεται στα μηνύματά σας, που αποδείχθηκαν ισχυρότερα των άλλων;
Οχι, οι προεδρικές εκλογές δεν είναι υπόθεση κάστινγκ, αλλά πολιτικού προσανατολισμού. Γι' αυτή τη θητεία, η LCR θέλησε να δώσει με την υποψηφιότητά μου, διπλό μήνυμα. Καταρχήν, την ανανέωση της πολιτικής ζωής, μέσα από μια νέα γενιά που έχει αρχίσει να αναδύεται στις επιχειρήσεις και στις συνοικίες, μέσα από τους κοινωνικούς αγώνες, την εξέγερση των προαστίων και την κινητοποίηση εναντίον της Σύμβασης Πρώτης Εργασίας. Και μήνυμα ανεξαρτησίας σε σχέση με την κατεύθυνση του Σοσιαλιστικού Κόμματος, που είναι υπερβολικά «σοσιαλ-φιλελεύθερο». Το συγκεκριμένο πολιτικό προφίλ επέτρεψε στην LCR να αντισταθεί και να μεταβάλει αισθητά τη βάση των ψηφοφόρων του που είναι τώρα νεαρότερης ηλικίας, αλλά, κυρίως, προέρχονται από την εργατική τάξη, ζουν στις λαϊκές συνοικίες και στα προάστια. Με μία λέξη, η LCR έχει εμφανώς πιο λαϊκό προφίλ υποστηρικτών απ' ό,τι στο παρελθόν.

Μετά τον πρώτο γύρο δηλώσατε ότι «απέναντι σε αυτή τη σκληρή δεξιά, το Σοσιαλιστικό Κόμμα και η υποψήφιά του δεν στέκονται στο ύψος που θα έπρεπε». Πρόκειται για μήνυμα αποχής ή ψήφου κατά συνείδησιν;
Ούτε οι προτάσεις της Σεγκολέν, ούτε ο πολιτικός της προσανατολισμός μάς ενθουσιάζουν ή μας ενθαρρύνουν να την υποστηρίξουμε. Πριν από τον πρώτο γύρο, φρόντισε ηθελημένα να τοποθετηθεί στο πεδίο της δεξιάς, αναδεικνύοντας ζητήματα όπως η τάξη και η ασφάλεια, η σημαία, η Μασσαλιώτιδα. Σήμερα, απευθύνεται κυρίως στην κεντροδεξιά που ενσαρκώνει ο Μπαϊρού! Ωστόσο, η LCR θέτει σαφείς διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στην αριστερά και τη δεξιά και δεν πρόκειται ν' ακολουθήσει την πολιτική του «μη χείρον βέλτιστον». Φυσικά και οι εκλογείς μας θα ψηφίσουν σύμφωνα με τη συνείδησή τους. Εχουμε αναλάβει, όμως, τις ευθύνες μας: στις 6 Μαΐου θα είμαστε στο πλευρό εκείνων που θέλουν να εμποδίσουν τον Νικολά Σαρκοζί να γίνει πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας! Δεν πρόκειται για υποστήριξη της Σεγκολέν, αλλά για ψήφο εναντίον του Σαρκοζί.

Ποιες είναι οι προβλέψεις σας για το Β’ γύρο;
Είναι πολύ δύσκολο να κάνουμε προγνωστικά. Την 1η Μαΐου στους δρόμους κι έπειτα στις 6 Μαΐου στις κάλπες, καλούμε σε κινητοποίηση εναντίον του Σαρκοζί. Είναι ο υποψήφιος-εκπρόσωπος του MEDEF, ο οποίος τρέχει πίσω από την άκρα δεξιά και η εκλογή του θα έθετε σε κίνδυνο όχι μόνο τα κοινωνικά κεκτημένα αλλά και τις δημοκρατικές ελευθερίες. Ομως αυτό το πράττουμε διατηρώντας πλήρη ανεξαρτησία από το Σ.Κ. Για να καταπολεμηθεί η σκληρή δεξιά, δεν αρκεί μια μαλθακή αριστερά!

Ποια τα σχέδια της LCR για τις βουλευτικές εκλογές; Πώς υπολογίζετε να αξιοποιήσετε το ποσοστό σας;
Οποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών, ο εργατικός κόσμος και η νεολαία θα έχουν ανάγκη μιας ισχυρής και δυναμικής αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Στη δυστυχή περίπτωση που εκλεγεί ο Σαρκοζί, οι επιθέσεις που θα εξαπολύσει εναντίον της κοινωνικής δικαιοσύνης και των ελευθεριών θα προκαλέσουν λαϊκές αντιδράσεις οι οποίες θα χρειαστεί να μεταφραστούν σε πολιτικό επίπεδο. Και ξέρουμε πως δεν μπορούμε να βασιστούμε στο Σ.Κ., που δεν θα κάνει περισσότερα απ' όσα έκανε τα πέντε τελευταία χρόνια για να αντιτεθεί στη δεξιά. Εάν, πάλι, εκλεγεί η Ρουαγιάλ, θα αντιμετωπίσει μεν την αντιπολίτευση της δεξιάς, αλλά πρέπει να υπάρξει και αντιπολίτευση από την αριστερά ώστε να ικανοποιηθούν οι διεκδικήσεις μας. Είναι αυτό ακριβώς που έλειπε από την κυβέρνηση του Λιονέλ Ζοσπέν, μεταξύ 1997 και 2002. Επιθυμούμε, λοιπόν, η αντικαπιταλιστική αριστερά να βρει μια κοινή συνισταμένη στις βουλευτικές εκλογές.