Σαρκό και Σεγκό σε έναν υπόγειο αγώνα με πολύ αυστηρούς κανόνες

ΑΠΟΣΤΟΛΗ στο ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ

Τρεις εβδομάδες απέμειναν μέχρι τις προεδρικές εκλογές. Μετά την απειλή Μπαϊρού, η οποία φαίνεται να έχει μειωθεί, η μάχη Σεγκό-Σαρκό, όπως ονομάζεται στη Γαλλία, συνεχίζει και μάλιστα πόρτα πόρτα.

Η «Κ.Ε.» ταξίδεψε στη Γαλλία, στο Στρασβούργο, πρωτεύουσα του νομού Μπα-Ρεν, για να την παρακολουθήσει. Μιλήσαμε με τους υπεύθυνους της εκστρατείας, τους παρακολουθήσαμε βήμα βήμα στις συναντήσεις τους, ρωτήσαμε τους οπαδούς και τον κόσμο για τη γνώμη τους.

Συμπέρασμα: κανείς δεν έχει το αποτέλεσμα στην τσέπη. Οι οπαδοί του Νικολά Σαρκοζί έχουν μέχρι στιγμής το πλεονέκτημα της παράστασης νίκης. Μόνο στα χαρτιά, όμως, γιατί η κάλπη δεν ακολουθεί πάντα τις δημοσκοπήσεις.

Στο Στρασβούργο, όπως και σε κάθε άλλη πόλη, δεν υπάρχει σχεδόν κανένα σημάδι εκλογών στο δρόμο. Πρέπει να γυρίσεις το βράδυ στο σπίτι και ν' ανοίξεις την τηλεόραση, ή να συνδεθείς στο Διαδίκτυο για να καταλάβεις ότι κάτι τρέχει. Εκτός εάν βρεθείς σε μία από τις πραγματικά πολυάριθμες συγκεντρώσεις, που πληθαίνουν όσο πλησιάζουν οι εκλογές.

Στη διάρκεια της ιδιαίτερα μακράς προεκλογικής περιόδου όλα τα στελέχη όργωσαν τη χώρα. Σ' αυτές τις εκλογές καμία συνάντηση δεν είναι αρκετά μικρή για να είναι ασήμαντη. Τοπικά το βάρος πέφτει στους ώμους των υποψήφιων βουλευτών, οι οποίοι έχουν ξεκινήσει την εκστρατεία τους μαζί με τα υψηλά στελέχη του κόμματος.

Όπως η Κατρίν Τροτμάν, υπουργός Πολιτισμού και Επικοινωνιών επί πρωθυπουργίας Ζοσπέν και παλιότερα δήμαρχος Στρασβούργου, που συνοδεύει τον υποψήφιο Αμπρουάζ Περέν στη συγκέντρωση στο Βίσενμπουργκ, ένα χωριό εξήντα χιλιόμετρα έξω από το Στρασβούργο. Στην έδρα του αγροτικού συνεταιρισμού μαζεύονται πενήντα άνθρωποι οι οποίοι, παρά την παγωνιά της αίθουσας, από τις 7 μέχρι τις 11 το βράδυ ρωτούν, τοποθετούνται, αλλά και κριτικάρουν.

«Οι δημοσκοπήσεις μάς κλέβουν τον πολιτικό διάλογο», παραπονιέται η Τροτμάν στο δρόμο του γυρισμού. «Γι' αυτό προσπαθούμε να πηγαίνουμε παντού», λέει ενώ ο Περέν ίσα που κρατά τα μάτια του ανοιχτά από την κούραση.

Αρκετά από τα τρανταχτά ονόματα της πολιτικής βρίσκονται στο Ευρωκοινοβούλιο, στην ολομέλεια του Στρασβούργου. Καλημερίζω στο διάδρομο τον ευρωβουλευτή Ζαν-Μαρί Καβαντά, δημοσιογράφο-σταρ στο πλευρό του Μπαϊρού. Το βράδυ είναι στο στούντιο της France2, στο Παρίσι, σε στρογγυλό τραπέζι για τις εκλογές. Δίπλα του η Μαρίν Λεπέν, κόρη του ηγέτη του Εθνικού Μετώπου, επίσης ευρωβουλευτής. Την άλλη μέρα το πρωί έχουν επιστρέψει και οι δύο στα έδρανα.

Ο Φράνσις Βιρτς, μέλος της εκτελεστικής επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Γαλλίας, αλλά και πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ενωμένης Αριστεράς, είναι ευρωβουλευτής και έχει γεννηθεί εδώ. Τον ρωτάμε για τα χαμηλά ποσοστά της αριστεράς στις δημοσκοπήσεις και μας δίνει τρεις διαφορετικούς λόγους... Κατ' αρχάς τα μέσα ενημέρωσης, που ασχολούνται μόνο με τους μεγάλους υποψήφιους, «σαν να μην είχαν οι εκλογές δύο γύρους αλλά μόνο έναν». Επίσης, «ο φόβος πολλών αριστερών να μην επαναληφθεί το 2002, παρ' όλο που δεν συμφωνούν με το πρόγραμμα της Ρουαγιάλ». Τέλος, το ότι η ριζοσπαστική αριστερά δεν κατάφερε να ενωθεί, «παρά τις προσπάθειες που έγιναν ύστερα από τη συσπείρωσή της γύρω από το "όχι" στο ευρωσύνταγμα και το φούντωμα του κινήματος της αντιπαγκοσμιοποίησης».

Ο,τι δεν κατάφερε η αριστερά το έκανε πράξη η δεξιά με τη μεγάλη της συσπείρωση. Στα γραφεία του UMP, η Φρεντερίκ Λουτρέλ, υποψήφια βουλευτής, έχει μαζέψει τη νεολαία για ένα μεγάλο πάρτι. Ο Ζαν-Φιλίπ Βετέρ, υπεύθυνος της νεολαίας του νομού, μας εξηγεί πώς από το 2004 μέχρι σήμερα από 75 τα μέλη της νεολαίας έγιναν 600, κυρίως γιατί πιστεύουν στη δυναμική του Σαρκοζί.

Γι' αυτούς ο Σιράκ ήταν «πιο αριστερά από τον Σρέντερ».

«Οι περισσότεροι ήρθαν κοντά μας στη διάρκεια των αποχών των φοιτητών για τη Σύμβαση Πρώτης Εργασίας. Είχαν βαρεθεί να κλείνουν τα αμφιθέατρα από τρία άτομα. Οι περισσότεροι εργάζονται για να μπορέσουν να σπουδάσουν και δεν έχουν περιθώριο να χάσουν χρονιές», μας είπε ο Βετέρ, φοιτητής και ο ίδιος. Εργάζεται σε δύο δουλειές για να τα βγάλει πέρα.

Τα γραφεία τους, όπως και τα γραφεία των Σοσιαλιστών, είναι τα μοναδικά του νομού. Εκεί είναι η βάση για τις εκλογές και οι άνθρωποι που τα κρατούν ανοιχτά είναι μισθωτοί και όχι μέλη του κόμματος. Εκεί βρίσκονται οι αφίσες, τα φυλλάδια, τα μπαλόνια, ακόμα και τα καροτσάκια της λαϊκής με τα οποία μοιράζουν προεκλογικό υλικό.

Κανείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει το όνομα του νικητή. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν ακόμα μεγάλο ποσοστό αναποφάσιστων. Όλοι, όμως, συμφωνούν ότι αυτή η εκστρατεία θα φέρει περισσότερο κόσμο στις κάλπες και θα μειώσει αισθητά το 30% της αποχής του 2002.