Ποιος πληρώνει στο ευρω-ταμείο?

Ο μεγάλος διαχωρισμός της Ευρώπης δεν είναι σε μικρούς και μεγάλους, ούτε σε αριστερούς και δεξιούς, ούτε σε βόρειους και νότιους: είναι σε αυτούς που πληρώνουν και αυτούς που ωφελούνται. Όταν όλοι πληρώσουν τη συνεισφορά που τους αναλογεί και αφού πάρουν τα κεφάλαια που δικαιούνται, έρχεται η ώρα του απολογισμού. Και τότε, κάποιοι βγαίνουν πραγματικά κερδισμένοι.
Η Ελλάδα, για παράδειγμα, καταγράφεται πάντα στο στρατόπεδο των κερδισμένων. Μαζί με την Ισπανία, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία, από τους δεκαπέντε, καθώς και τα δέκα νέα κράτη-μέλη, που μπήκαν το 2004.
Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια στους κερδισμένους μπήκαν και άλλα κράτη-μέλη, για σύντομο χρονικό διάστημα το καθένα. Μεταξύ αυτών ήταν το Βέλγιο, η Δανία, η Ιταλία, ακόμα και η Βρετανία που ευννοήθηκαν κάποιες χρονιές από τους προϋπολογισμούς.
Άλλα κράτη, πάλι, συνεισφέρουν σταθερά τον οβολό τους για χάρη των υπολοίπων: η Γαλλία, η Σουηδία, η Γερμανία, η Ολλανδία, η Αυστρία, ακόμη και το μικρό Λουξεμβούργο.Όσο η Ε.Ε. ήταν ακόμη πλούσια, οι πιστωτές δεν βαρυγκομούσαν ιδιαίτερα. Ομως τώρα που τα πράγματα έχουν αλλάξει, οι συμμαχίες στην Ευρώπη γίνονται και με βάση αυτό το κριτήριο. Το είδαμε το 2005 στη συζήτηση του προϋπολογισμού 2007-2013 όταν «οι 6 πιστωτές» (Γαλλία, Αυστρία, Ολλανδία, Βρετανία, Σουηδία και Γερμανία) επέμειναν στο ανώτατο όριο του 1% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ ως «συνδρομή» κάθε μέλους.
Το έναυσμα για τους καβγάδες έδωσε η «λυπητερή» της διεύρυνσης, η οποία στοιχίζει πολύ ακριβά στην Ε.Ε. παρ' όλο που οι νέοι δεν θα λάβουν τις ίδιες επιδοτήσεις με τους παλιούς. Αντίθετα κόβουν από άλλες χώρες, όπως η Ισπανία, για παράδειγμα, η οποία από 48 δισ. ευρώ στον προϋπολογισμό 2000-2006 θα λάβει μόνο 5 δισ. στον επόμενο.
Ο επόμενος μεγάλος καβγάς θα γίνει για την Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ), η οποία απορροφά μεγάλο μέρος του προϋπολογισμού.
Ήδη, η Βρετανία στη διάρκεια της προεδρίας της πρότεινε μείωση, συνάντησε όμως μεγάλες αντιστάσεις από τη Γαλλία και το Βέλγιο.