Τόνοι μελάνι γράφτηκαν και ειπώθηκαν γι’ αυτό το έρμο το ντιμπέιτ (ντεμπά μου την είπε ένας φίλος γαλλόφωνος).

Για ισοπαλία μιλούν όλα τα Ελληνικά αλλά και τα ξένα μέσα ενημέρωσης από ολόκληρο τον κόσμο όπως το Bloomberg

αλλά δίνουν και τις άλλες δύο πιθανότητες:

• να έχει κερδίσει ο Σαρκοζί (μια που οι δημοσκοπήσεις έμειναν αναλλοίωτες υπέρ του Σαρκοζί), όπως η International Herald Tribune, η Expatica και η New Zeland Herald

• αλλά και η Ρουαγιάλ, όπως η Belfast Telegraph.
  

Η Καθημερινή δεν εκφράζει γνώμη όπως και η Κόντρα, ενώ η Ελευθεροτυπία σημειώνει την «έλλειψη υψηλού επιπέδου αντιπαράθεσης ιδεών».

Από επαγγελματική διαστροφή και μόνο έκατσα και το παρακολούθησα ολόκληρο. Η Σεγκό φαινόταν λίγο πιο «ταραγμένη» από τον Σαρκό αλλά είχε μάθει καλά το μάθημά της και τα έβγαλε πέρα αξιοθαύμαστα. Ως γυναίκα θα την ψήφιζα χωρίς δεύτερη κουβέντα.

Στο Δίκτυο κυκλοφορεί το βίντεο της πρώτης τους αντιπαράθεσης το 2003

Πρώτη αντιπαράθεση, 1993
Βίντεο από Seven70

Ο Σαρκοζί παρέμεινε θεσμικός και ήρεμος. Φυσικά και τον είχαν δασκαλέψει γιατί κάθε παραστράτημα νεύρων θα του κόστιζε ακριβά. Ή μάλλον δε χρειάστηκε να τον δασκαλέψει κανένας γιατί το ξέρει μια χαρά και μόνος του. Άλλωστε δε λέμε ότι το προετοιμάζει από τα σχολικά του χρόνια και ότι το πρωί στον καθρέφτη καλημερίζει τον κύριο Πρόεδρο;

Το επικοινωνιακό παιχνίδι ήταν εξαιρετικό. Πριν από λίγες μέρες άκουσαν την εξομολόγηση ενός συναδέλφου ο οποίος ήταν παρών σε ένα ελληνικό ντιμπέιτ, όχι επιπέδου πρωθυπουργού βέβαια και αυτό χρόνια πριν αλλά σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης. Μου έλεγε λοιπόν πώς προετοίμαζαν τον έναν από τους συμμετέχοντες, οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι που θα καθοδηγούσαν τη συνέντευξη. Του έδιναν και τις ερωτήσεις και τις απαντήσεις από πριν.

Ε, λοιπόν καμία σχέση... Οι δύο υποψήφιοι ήταν πλήρως προετοιμασμένοι, κάθε χτύπημα και κάθε διαξιφισμός μελετημένος. Ο καθένας διάλεξε το στυλ του και έμεινε σε αυτό.

Το πρώτο, πάντως, που μου χτύπησε ήταν ότι οι δύο δημοσιογράφοι, η Arlette Chabot και ο Patrick Poivre d'Arvor, ο δεύτερος μάλιστα είναι ο σούπερ σταρ της Γαλλικής τηλεόρασης, ίσα που άνοιξαν το στόμα τους. Σιγά μην κατάφερνε κανείς από τους σοφολογιότατους τηλεοπτικούς συναδέλφους μου να κάνει το ίδιο. Ήταν εκεί για να διευθύνουν και όχι για να κατευθύνουν ούτε για να υποδεικνύουν.

Το δεύτερο που μου έκανε εντύπωση ήταν η μέθοδος του χρονομέτρου, το οποίο μετρούσε το συνολικό χρόνο, αφήνοντας στους υποψήφιους τη δυνατότητα να επεκταθούν σ’ ένα θέμα και να χαλαρώσουν σε κάποιο άλλο.

Η Σεγκολέν πήρε νωρίς ένα προβάδισμα 2 λεπτών, το οποίο το κράτησε σε όλη τη διάρκεια. Μελετημένο ήταν κι αυτό, αν θέλετε τη γνώμη μου, και ο Σαρκοζί την άφησε επίτηδες να πάρει το πλεονέκτημα.

Όσο για το περιεχόμενο, πιστεύω πώς η Σεγκολέν έξυσε όσο μπορούσε το μένος του μετώπου αντι-Σαρκοζί που έχει δημιουργηθεί στη Γαλλία. Προσπάθησε να δείξει «να ποιος είναι αυτός που θέλει να γίνει ο Πρόεδρός σας» και νομίζω ότι το κατάφερε. Τώρα αν τα κατάφερε τόσο καλά ώστε να κερδίσει το 15% που της λείπει, αυτό θα το δούμε.

Ο θυμός της Σεγκολέν
Βίντεο από INFOCOM-Net

Και μην ξεχνάτε. Την Κυριακή στις 8 το βράδυ από τη συχνότητα της ΝΕΤ 105,8. Θα είμαι εκεί και θα κάνω ότι καλύτερο μπορώ.